Wandeling langs Joods Erfgoed

Terug
De Slagerij van Hyman Herman van der Stam, Choorstraat 45
Kees Chardon, verzetsstrijder
  • Zaterdag
    13.00 uur
  • Zondag
    13.00 uur
  • Willem Jan Pijnacker Hordijk
  • Wandeling langs Joods Erfgoed Synagoge, Koornmarkt 12 2611 EE Delft

De route gaat o.a. langs het Joods studentenhuis, het voormalige politiebureau, het huis van prof. R. Lobatto, de woning van de verzetsstrijder Kees Chardon en de negen struikelstenen in de Choorstraat.
De struikelstenen of herinneringsstenen worden in Delft gelegd om de herinnering en nagedachtenis levend te houden aan de 142 Joodse stadsgenoten die tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn weggevoerd of omgekomen.

Start zaterdag: 13.00 uur 
Start zondag: 13.00 uur *
Duur: 60 / 70  minuten
Start- en eindpunt: Synagoge Delft, Koornmarkt 12
* Op zondag bestaat de mogelijkheid om mee te lopen naar de Joodse Begraafplaats in de Geertruyt van Oostenstraat, ongeveer 15 minuten extra looptijd.
meer informatie over de Joodse Begraafplaats

Aanmelden is niet nodig.
Na de wandeling wordt een vrijwillige bijdrage gevraagd voor de stichting.

De Stichting Herinneringsstenen Delft werd in 2018 opgericht met de bedoeling om de herinnering en nagedachtenis levend te houden aan de 142 Joodse stadsgenoten die tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn weggevoerd of omgekomen. Gewone mensen, die werkten, zorgden, hun leven leefden en ieder op hun eigen wijze bijdroegen aan de levendige gemeenschap Delft. Behalve een overzicht van namen in de Synagoge aan de Koornmarkt had onze stad tot nog toe geen ‘levende herinnering’ aan deze stadgenoten.

foto vorig scherm:
Vader Mozes en moeder Betje Schnitzler-van Dam kwamen vlak voor de oorlog samen met hun zeven kinderen aan de Laan van Overvest in Delft wonen. Mozes Schnitzler en zijn dochter werkten bij een bedrijf in Schiedam waar bont verwerkt werd. Ook de broer van Mozes was daar werkzaam. Mozes had zich gespecialiseerd in het snijden van huiden en zijn dochter Frouktje maakte dameshoeden. De familie Schnitzler had het niet breed maar was altijd gastvrij, iedereen kon aanschuiven voor het eten. Er heerste een gezellige en warme sfeer in het gezin. Er werd veel gelachen en er werden mopjes verteld. 

In 1942 werd het gezin opgeroepen om zich te melden voor transport naar Westerbork.  Ze zijn allemaal vermoord in Auschwitz in augustus 1942.